Szukaj
Kapuśniaczek - kultowe filmy
Kapuśniaczek (fr. La Soupe aux choux) - komedia produkcji francuskiej w reżyserii Jeana Giraulta z 1981. Film nakręcono na podstawie powieści René Falleta. Przedostatni film z udziałem Louisa de Funèsa.
Fabuła.
W małej francuskiej wsi Les Gourdiflots mieszka tylko dwóch starszych panów – Claude Ratinier i Francis Chérasse, zwany Garbatym. Są oni rolnikami. Znajdują pewnej nocy na swoim podwórku latający talerz pilotowany przez sympatycznego przybysza z planety Oxo. Claude zaprzyjaźnia się z obcym, którego nazywa "Gagatkiem" a ten, w podzięce za gościnność, ożywia i odmładza jego dawno zmarłą żonę Francine. Młoda i piękna Francine nie chce jednak być dalej żoną starego Claude’a i opuszcza go z pewnym przystojnym motocyklistą. Przy okazji Claude dowiaduje się, że Francine miała kiedyś romans z Francisem. Claude chce się zemścić, ale długoletnia przyjaźń nakazuje mu przebaczyć koledze. Po pewnym czasie powraca Gagatek i prosi Claude’a by ten poleciał razem z nim na jego ojczystą planetę i nauczył jego rodaków robić tytułowy kapuśniak – zupę, którą Claude poczęstował go przy pierwszym spotkaniu. Claude nie chce słyszeć o opuszczeniu ukochanej Ziemi i Gagatek odlatuje. Tymczasem burmistrz miasteczka, w którym mieszkają Claude i Francis, buduje wokół ich domów wesołe miasteczko. Znękani hałasem i niepokojeni przez ludzi, dwaj przyjaciele postanawiają jednak opuścić Ziemię. Przed odlotem Claude wysyła pocztą telegram do Francine, w którym przesyła jej pieniądze cudownie pomnożone przez Gagatka.
Trzepanie dywanów
Kiedyś czynność spopularyzowana pośród ludu miast i wsi. Dzisiaj kontynuowana tylko przez największych pasjonatów. Profesjonaliści wieszali od 1 do 3 dywanów na raz. I każdy mógł być bohaterem w swoim domu i poczuć się choć na chwilę SYZYFEM!
Propaganda PRL-u dotycząca trzeźwości obywateli miast i wsi
Polak nie kaktus, pić musi. Wszystko jednak z umiarem i odpowiednim rozmiarem.
Napraw Małego Fiata z czasów PRL-u
Były też instrukcje do innych aut, w czasach kiedy każdy mechanik na każdej wsi wiedział jak naprawić "maluszka".
Genowefa Pigwa - fenomen kabaretu
Genowefa Pigwa, to wcielenie kabaretowe Bronisława Opałki. To postać wiejskiej kobiety ze wsi Napierstków w kieleckiem. Charakterystyczna zapaska i chustka na głowie. W dowcipnych monologach, wywiadach z nią przeprowadzanych oraz piosenkach wyśmiewa polskie przywary oraz komentuje rzeczywistość (także polityczną). Bronisław Opałko grając rolę Genowefy Pigwy specjalnie moduluje głos oraz charakterystycznie się śmieje, posługuje się wiejską gwarą (np. "ło Matko Jedyno").
Genowefa Pigwa to jeden z fenomenów kabaretowych. Opałko pod tą postacią jeździ po kraju z występami. Niektórzy do dziś uważają, że Pigwa to naprawdę kobieta. W swoich monologach często przewija się wątek, że była wielokrotną miss Napierstkowa. Humorystyczne jest też wpisywanie się ludyczności humoru Pigwy w zmieniające się trendy światowe (Pigwa i Disco Polo, Pigwa rapuje). Pigwa nagrała kilka kaset i płyt ze skeczami oraz piosenkami.
Leonid Breżniew
Urodzony we wsi Kamienskoje w 1906 roku. Był politykiem i działaczem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, marszałkiem i I sekretarzem ZSRR. Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1931 roku wstąpił do partii bolszewików (WKPb). Ukończył Instytut Metalurgiczny w Dnieprodzierźyńsku, po skończeniu studiów pracował w hucie jako inżynier. W 1937 roku rozpoczął karierę polityczną, był kierownikiem wydziału, a następnie sekretarzem Komitetu Obwodowego. Przed 1941 rokiem został powołany do czynnej służby wojskowej. Podczas II wojny służył w aparacie partyjnym Frontu Południowego. Po zakończeniu wojny posiadał stopień generała brygady, a w 1976 roku nadano mu tytuł marszałka ZSRR. Kolejno w latach 1945- 955 pełnił funkcje pierwszego sekretarza na terenie Ukrainy, Mołdawii i Kazachstanu. Od 1957 roku był członkiem Prezydium Komitetu Centralnego KC KPZR.W 1964 roku w wyniku przewrotu pałacowego przejął władzę po Chruszczowie, najpierw jako pierwszy sekretarz, a od 1966 jako sekretarz generalny. Od 1977 roku był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSSR. Najważniejsze wydarzenia w polityce zagranicznej ZSRR w czasie rządów Leonida Breżniewa to: dążenia do osłabienia efektów zimnej wojny, układy rozbrojeniowe z USA, udział w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednocześnie interwencja zbrojna w Czechosłowacji (1968) i w Afganistanie (1979), groźba interwencji w Polsce (1980-1981), sponsorowanie reżimu komunistycznego na Kubie i w Wietnamie, „eksport” rewolucji do krajów trzeciego świata. W polityce zagranicznej stosował zasadę, którą określono jako „doktrynę Breżniewa” lub ograniczonej suwerenności - oznaczała ona możliwość interwencji zbrojnej do państwa z bloku komunistycznego jeśli tam zostały naruszone „podstawy ustroju socjalistycznego”. W polityce wewnętrznej czasów Breżniewa obserwujemy zatrzymanie destalinizacji, rozwój korupcji i nepotyzmu, rozwój bezkarności skorumpowanych i niekompetentnych aparatczyków KGB, represje wobec decydentów (cenzura, inwigilacja, skrytobójstwa, szpitale psychiatryczne), decentralizacja KPZR. Pod koniec życia w coraz mniejszym stopniu uczestniczył w rządzeniu państwem, ze względu na rozliczne choroby. Zmarł w Moskwie w1982 roku, władzę po nim przejął Jurii Andropow, który ujawnił rozliczne afery i nielegalne interesy członków KGB.
Czernina, czyli zapomniany polski specjał
Czyli...
poznał smak krwi świeżej, ten kto dziadków miał na wsi... Na usprawiedliwienie zostaje mi tylko ówczesna nieświadomość tego, że zapytanie któregoś z nich o swoją ulubioną zupę - oznaczało wyrok śmierci
Składniki:
- Szyjka, 1 skrzydło i podroby z kaczki,
- 1 szklanka kaczej krwi,
- 1,5 łyżki mąki,
- 2 marchwie,
- 2 pietruszki,
- kawałek selera,
- połowa pora,
- 2-3 liście laurowe,
- 3-4 ziarenka ziela angielskiego,
- 4-5 śliwek suszonych lub kilka plasterków suszonych jabłek,
- 2-3 łyżki octu,
- 1-2 łyżki cukru,
- majeranek, sól, pieprz
Wykonanie:
Mięso i podroby zagotować w 3 litrach wody. Włożyć dużą włoszczyznę, liście laurowe, ziele angielskie, sól i odrobinę pieprzu. Dołożyć suszone śliwki lub jabłka. Gotować do miękkości mięsa. Odlać ok. 1 litra wywaru w mniejszy garnek, wlać do tego 1–2 łyżki octu. Do 1 szklanki zakwaszonej krwi kaczej wsypać ok. 1,5 łyżki mąki, rozprowadzić. Wlewać do tego wywaru w mniejszym garnku ciągle mieszając i doprowadzić do wrzenia. Następnie zagotowany wywar przelewać wolno do pozostałego w większym garnku wywaru. Dosypać 1-2 łyżki cukru, majeranek, zagotować i ewentualnie doprawić do smaku (odrobina octu, cukru, soli wg uznania).
Ciekawostka: Rodem z Pana Tadeusza, inne nazwy czerniny to czarna polewka
‹ pierwsza < 1 2 3 > ostatnia ›