Trwa przetwarzanie danych
Sklep Pewex

Pewex

Szukaj


 

Znalazłem 36 takich eksponatów

Koniec świata, jak mawiał Pan Popiołek

Przed Państwem Żenis Żoplę, znana w niektórych kręgach jako Dżenis Dżoplin. Wcześniej słyszeliśmy twory typu Bon Żowi, Robert De Najro, ale "to coś" zdewastowało naszą psychikę. Zobacz jak wyglądała Żenis Żoplę: http://retro.pewex.pl/478240/Dzien-w-ktorym-Janis-Joplin-stala-sie-Zenis-Zople

Leonid Breżniew – Urodzony we wsi Kamienskoje w 1906 roku. Był politykiem i działaczem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, marszałkiem i I sekretarzem ZSRR. Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1931 roku wstąpił do partii bolszewików (WKPb). Ukończył Instytut Metalurgiczny w Dnieprodzierźyńsku, po skończeniu studiów pracował w hucie jako inżynier. W 1937 roku rozpoczął karierę polityczną, był kierownikiem wydziału, a następnie sekretarzem Komitetu Obwodowego. Przed 1941 rokiem został powołany do czynnej służby wojskowej. Podczas II wojny służył w aparacie partyjnym Frontu Południowego. Po zakończeniu wojny posiadał stopień  generała brygady, a w 1976 roku nadano mu tytuł marszałka ZSRR. Kolejno w latach 1945- 955 pełnił funkcje pierwszego sekretarza na terenie Ukrainy, Mołdawii i  Kazachstanu. Od 1957 roku był członkiem Prezydium Komitetu Centralnego KC KPZR.W 1964 roku w wyniku przewrotu pałacowego przejął władzę po Chruszczowie, najpierw jako pierwszy sekretarz, a od 1966 jako sekretarz generalny. Od 1977 roku był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSSR. Najważniejsze wydarzenia w polityce zagranicznej ZSRR w czasie rządów Leonida Breżniewa to: dążenia do osłabienia efektów zimnej wojny, układy rozbrojeniowe z USA, udział w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednocześnie interwencja zbrojna w Czechosłowacji (1968) i w Afganistanie (1979), groźba interwencji w Polsce  (1980-1981), sponsorowanie reżimu komunistycznego na Kubie i w Wietnamie, „eksport” rewolucji  do krajów trzeciego świata. W polityce zagranicznej stosował zasadę, którą określono jako „doktrynę Breżniewa” lub ograniczonej suwerenności - oznaczała ona możliwość interwencji zbrojnej do państwa z bloku komunistycznego jeśli tam zostały naruszone „podstawy ustroju socjalistycznego”. W polityce wewnętrznej czasów Breżniewa obserwujemy zatrzymanie destalinizacji,  rozwój korupcji i nepotyzmu, rozwój bezkarności skorumpowanych i niekompetentnych aparatczyków KGB, represje wobec decydentów (cenzura, inwigilacja, skrytobójstwa, szpitale psychiatryczne), decentralizacja KPZR. Pod koniec życia w coraz mniejszym stopniu uczestniczył w rządzeniu państwem, ze względu na rozliczne choroby. Zmarł w Moskwie w1982 roku, władzę po nim przejął Jurii Andropow, który ujawnił rozliczne afery i nielegalne interesy członków KGB.

Leonid Breżniew

Urodzony we wsi Kamienskoje w 1906 roku. Był politykiem i działaczem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, marszałkiem i I sekretarzem ZSRR. Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1931 roku wstąpił do partii bolszewików (WKPb). Ukończył Instytut Metalurgiczny w Dnieprodzierźyńsku, po skończeniu studiów pracował w hucie jako inżynier. W 1937 roku rozpoczął karierę polityczną, był kierownikiem wydziału, a następnie sekretarzem Komitetu Obwodowego. Przed 1941 rokiem został powołany do czynnej służby wojskowej. Podczas II wojny służył w aparacie partyjnym Frontu Południowego. Po zakończeniu wojny posiadał stopień generała brygady, a w 1976 roku nadano mu tytuł marszałka ZSRR. Kolejno w latach 1945- 955 pełnił funkcje pierwszego sekretarza na terenie Ukrainy, Mołdawii i Kazachstanu. Od 1957 roku był członkiem Prezydium Komitetu Centralnego KC KPZR.W 1964 roku w wyniku przewrotu pałacowego przejął władzę po Chruszczowie, najpierw jako pierwszy sekretarz, a od 1966 jako sekretarz generalny. Od 1977 roku był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSSR. Najważniejsze wydarzenia w polityce zagranicznej ZSRR w czasie rządów Leonida Breżniewa to: dążenia do osłabienia efektów zimnej wojny, układy rozbrojeniowe z USA, udział w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednocześnie interwencja zbrojna w Czechosłowacji (1968) i w Afganistanie (1979), groźba interwencji w Polsce (1980-1981), sponsorowanie reżimu komunistycznego na Kubie i w Wietnamie, „eksport” rewolucji do krajów trzeciego świata. W polityce zagranicznej stosował zasadę, którą określono jako „doktrynę Breżniewa” lub ograniczonej suwerenności - oznaczała ona możliwość interwencji zbrojnej do państwa z bloku komunistycznego jeśli tam zostały naruszone „podstawy ustroju socjalistycznego”. W polityce wewnętrznej czasów Breżniewa obserwujemy zatrzymanie destalinizacji, rozwój korupcji i nepotyzmu, rozwój bezkarności skorumpowanych i niekompetentnych aparatczyków KGB, represje wobec decydentów (cenzura, inwigilacja, skrytobójstwa, szpitale psychiatryczne), decentralizacja KPZR. Pod koniec życia w coraz mniejszym stopniu uczestniczył w rządzeniu państwem, ze względu na rozliczne choroby. Zmarł w Moskwie w1982 roku, władzę po nim przejął Jurii Andropow, który ujawnił rozliczne afery i nielegalne interesy członków KGB.

Janis Joplin - "Cry Baby"

Janis Lyn Joplin (ur. 19 stycznia 1943 w Port Arthur, zm. 4 października 1970 w Los Angeles – amerykańska piosenkarka rockowa, soulowa i bluesowa, autorka tekstów, najczęściej wiązana z szeroko pojętym stylem psychodelicznego rocka (hipisowski rock) i blues rocka. Zdobyła popularność pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku jako wokalistka zespołu Big Brother & the Holding Company. Choć kariera artystyczna piosenkarki trwała zaledwie kilka lat, przeszła ona do legendy gatunku i ciągle uznawana jest za jedną z najbardziej wpływowych postaci współczesnej kultury masowej. Joplin karierę rozpoczęła w 1962 występami w klubach. W 2004 magazyn Rolling Stone umieścił Joplin na 46. miejscu w rankingu 100 Największych Artystów Wszech Czasów. Krótkie lata jej kariery wypełnione były alkoholowymi, narkotycznymi i obyczajowymi ekscesami, przeplatanymi kuracjami odwykowymi. Zmarła w wieku 27 lat, na krótko przed wydaniem swojej drugiej solowej płyty, Pearl, 4 października 1970 roku w pokoju numer 105 w Hotelu Landmark w Hollywood, gdzie wówczas mieszkała. Przyczyną zgonu było ostre zatrucie heroinowo-morfinowe w wyniku wstrzyknięcia nadmiernej dawki. Ciało Janis Joplin poddano kremacji, a prochy zostały rozsypane w Kalifornii nad Oceanem Spokojnym.

Koniec produkcji Żuka – 13 lutego 1998 zakończono produkcję samochodu dostawczego FSC Żuk. W różnych wersjach produkowano go od 1958r. Niezastąpiony samochód dostawczy w czasach PRL. Konkurować z nim mogła jedynie Nysa! ;-) W sumie powstało 587 500 egzemplarzy.

Koniec produkcji Żuka

13 lutego 1998 zakończono produkcję samochodu dostawczego FSC Żuk. W różnych wersjach produkowano go od 1958r. Niezastąpiony samochód dostawczy w czasach PRL. Konkurować z nim mogła jedynie Nysa! ;-) W sumie powstało 587 500 egzemplarzy.

Paprykarz szczeciński! – Sprzedawane w puszkach konserwowych zmielone mięso rybie z ryżem, cebulą, koncentratem pomidorowym, w oleju roślinnym, z dodatkiem różnych przypraw i soli. Został opracowany w połowie lat 60. XX w. Paprykarz szczeciński był wynikiem pomysłu racjonalizatorskiego na zagospodarowanie odpadów po wykrawaniu kostki rybnej z zamrożonych bloków rybnych. 
Pierwowzorem paprykarza szczecińskiego była afrykańska potrawa czop-czop, którą na początku lat 60. skosztowali i zachwycili się technolodzy z polskich statków dalekomorskich podczas pobytu w portach u wybrzeży Afryki Zachodniej.
Poza mięsem w ilości 50% zawartości puszki konserwowej z różnych gatunków afrykańskich ryb, w pierwotnym oryginalnym paprykarzu szczecińskim była pulpa pomidorowa, ostra afrykańska papryczka pima, warzywa i przyprawy. Pierwsze puszki paprykarza zeszły z taśmy produkcyjnej Gryfa w 1967 r. 1 grudnia 1968 r. szczecińska puszka paprykarza otrzymała znak jakości Q.
Paprykarz szczeciński eksportowano do 32 krajów. Po utracie przez Polskę łowisk afrykańskich, do paprykarza trafiał atlantycki mintaj i miruna, a w latach 80. falklandzki błękitek (niechętnie przyjmowany wśród konsumentów ze względu na znaczne i powszechne skażenie tej ryby pasożytem Kudoa alliaria występującym w mięśniach, a przypominającym ziarna ryżu, które są w paprykarzach).
Podczas kryzysu gospodarczego w Polsce Ludowej paprykarz często nie trzymał pierwotnej normy zawartości 50% mięsa rybiego, a poza mięsem rybim trafiały do niego odpady: łuski, fragmenty płetw, ości, głowy i kręgosłupy rybie. Istniała również wersja paprykarza z kaszą pęczak zamiast ryżu. Obecnie (od początku lat 90) paprykarz szczeciński nie jest produkowany w Szczecinie. Ponieważ nazwa "paprykarz szczeciński" nie była zastrzeżona, podobne wyroby rybne pod tą nazwą produkuje wiele różnych firm na terenie kraju.
Pod koniec lipca 2010 marszałek województwa zachodniopomorskiego zwrócił się do Ministerstwa Rolnictwa o wpisanie paprykarza szczecińskiego na Listę Produktów Tradycyjnych i tym samym wynikła szansa na zakończenie długiej batalii o odzyskanie przez Szczecin praw do kultowej puszki. 22 grudnia 2010 Paprykarz oficjalnie stał się Produktem Tradycyjnym.

Paprykarz szczeciński!

Sprzedawane w puszkach konserwowych zmielone mięso rybie z ryżem, cebulą, koncentratem pomidorowym, w oleju roślinnym, z dodatkiem różnych przypraw i soli. Został opracowany w połowie lat 60. XX w. Paprykarz szczeciński był wynikiem pomysłu racjonalizatorskiego na zagospodarowanie odpadów po wykrawaniu kostki rybnej z zamrożonych bloków rybnych.
Pierwowzorem paprykarza szczecińskiego była afrykańska potrawa czop-czop, którą na początku lat 60. skosztowali i zachwycili się technolodzy z polskich statków dalekomorskich podczas pobytu w portach u wybrzeży Afryki Zachodniej.
Poza mięsem w ilości 50% zawartości puszki konserwowej z różnych gatunków afrykańskich ryb, w pierwotnym oryginalnym paprykarzu szczecińskim była pulpa pomidorowa, ostra afrykańska papryczka pima, warzywa i przyprawy. Pierwsze puszki paprykarza zeszły z taśmy produkcyjnej Gryfa w 1967 r. 1 grudnia 1968 r. szczecińska puszka paprykarza otrzymała znak jakości Q.
Paprykarz szczeciński eksportowano do 32 krajów. Po utracie przez Polskę łowisk afrykańskich, do paprykarza trafiał atlantycki mintaj i miruna, a w latach 80. falklandzki błękitek (niechętnie przyjmowany wśród konsumentów ze względu na znaczne i powszechne skażenie tej ryby pasożytem Kudoa alliaria występującym w mięśniach, a przypominającym ziarna ryżu, które są w paprykarzach).
Podczas kryzysu gospodarczego w Polsce Ludowej paprykarz często nie trzymał pierwotnej normy zawartości 50% mięsa rybiego, a poza mięsem rybim trafiały do niego odpady: łuski, fragmenty płetw, ości, głowy i kręgosłupy rybie. Istniała również wersja paprykarza z kaszą pęczak zamiast ryżu. Obecnie (od początku lat 90) paprykarz szczeciński nie jest produkowany w Szczecinie. Ponieważ nazwa "paprykarz szczeciński" nie była zastrzeżona, podobne wyroby rybne pod tą nazwą produkuje wiele różnych firm na terenie kraju.
Pod koniec lipca 2010 marszałek województwa zachodniopomorskiego zwrócił się do Ministerstwa Rolnictwa o wpisanie paprykarza szczecińskiego na Listę Produktów Tradycyjnych i tym samym wynikła szansa na zakończenie długiej batalii o odzyskanie przez Szczecin praw do kultowej puszki. 22 grudnia 2010 Paprykarz oficjalnie stał się Produktem Tradycyjnym.

Grochówka na wędzonce – SKŁADNIKI
    szklanka grochu
    włoszczyzna (porcja jak na rosół)
    0,3 kg wędzonego boczku
    2 frankfuRterki
    0,5 kg wędzonych kości
    2 ziemniaki
    łyżeczka majeranku
    sól, pieprz do smaku
PRZYGOTOWANIE
Groch zalewamy zimną wodą na noc!
Kości gotujemy we włoszczyźnie ok. 1,5h
Wyciągamy z wywaru kości wraz z warzywami
Płuczemy groch i dodajemy do wywaru
Gotujemy ok. 40 minut
Pokrojony boczek przysmażamy na patelni i dodajemy do wywaru
Kroimy frankfurterki, kości obieramy i dodajemy do zupy
Obieramy ziemniaki, kroimy w kostkę  i dodajemy do zupy
Całość gotujemy ok. 20 minut
Na koniec do smaku dodajemy majeranek i doprawiamy
SMACZNEGO!

Grochówka na wędzonce

SKŁADNIKI
szklanka grochu
włoszczyzna (porcja jak na rosół)
0,3 kg wędzonego boczku
2 frankfuRterki
0,5 kg wędzonych kości
2 ziemniaki
łyżeczka majeranku
sól, pieprz do smaku
PRZYGOTOWANIE
Groch zalewamy zimną wodą na noc!
Kości gotujemy we włoszczyźnie ok. 1,5h
Wyciągamy z wywaru kości wraz z warzywami
Płuczemy groch i dodajemy do wywaru
Gotujemy ok. 40 minut
Pokrojony boczek przysmażamy na patelni i dodajemy do wywaru
Kroimy frankfurterki, kości obieramy i dodajemy do zupy
Obieramy ziemniaki, kroimy w kostkę i dodajemy do zupy
Całość gotujemy ok. 20 minut
Na koniec do smaku dodajemy majeranek i doprawiamy
SMACZNEGO!

Fleetwood Mac - '"Seven Wonders"

Angielska grupa rockowa najczęściej wiązana z gatunkiem soft rock. Złote lata grupy datują się na koniec lat siedemdziesiątych XX wieku. Piosenka 'Seven Woder' pochodzi z albumu 'Tango in the Night' wydanego w 1987 roku.

Wuzetka - cukierniczy cud PRL'u – Składniki: 

Ciasto :

2,5 szklanki mąki
1/2 kostki masła
1 jajko
1 szklanka cukru
25 dag marmolady
1 szklanka mleka
1 łyżka sody oczyszczonej
2 łyżki kakao
(wszystkie składniki muszą mieć jednakową temperaturę)

Krem :

25 dag masła
1 jajko
3/4 szklanki cukru pudru
1 cukier waniliowy
1 szklanka śmietany kremówki

Ciasto :

Utrzeć cukier z masłem, dodać jajko, dodawać po łyżce mąki i po trochu marmolady. Wlewać nieduże ilości mleka. Pod koniec dodać sodę i kakao.
Wszystko wymieszać na jednolitą masę. Przełożyć do wysmarowanej blachy i piec ok. 1 godziny.
Po wyjęciu z pieca lekko przestudzić i przekroić nitką na dwa placki.

Krem :

Masło z cukrem i cukrem waniliowym utrzeć na pulchna masę. Dodać jajko i utrzeć. Dodawać po trochu śmietany.
Krem wyłożyć na jedną część przekrojonego ciasta, wyrównać. Przykryć drugim plackiem, lekko docisnąć.
Oblać polewą czekoladową.

Wuzetka - cukierniczy cud PRL'u

Składniki:

Ciasto :

2,5 szklanki mąki
1/2 kostki masła
1 jajko
1 szklanka cukru
25 dag marmolady
1 szklanka mleka
1 łyżka sody oczyszczonej
2 łyżki kakao
(wszystkie składniki muszą mieć jednakową temperaturę)

Krem :

25 dag masła
1 jajko
3/4 szklanki cukru pudru
1 cukier waniliowy
1 szklanka śmietany kremówki

Ciasto :

Utrzeć cukier z masłem, dodać jajko, dodawać po łyżce mąki i po trochu marmolady. Wlewać nieduże ilości mleka. Pod koniec dodać sodę i kakao.
Wszystko wymieszać na jednolitą masę. Przełożyć do wysmarowanej blachy i piec ok. 1 godziny.
Po wyjęciu z pieca lekko przestudzić i przekroić nitką na dwa placki.

Krem :

Masło z cukrem i cukrem waniliowym utrzeć na pulchna masę. Dodać jajko i utrzeć. Dodawać po trochu śmietany.
Krem wyłożyć na jedną część przekrojonego ciasta, wyrównać. Przykryć drugim plackiem, lekko docisnąć.
Oblać polewą czekoladową.