Trwa przetwarzanie danych
Sklep Pewex

Pewex

Szukaj


 

Znalazłem 69 takich eksponatów
Dowody osobiste z okresu PRL i III RP wydawanych przed 2001 – Po zakończeniu wojny obowiązek posiadania dowodu utrzymano. Była to 20-stronicowa książeczka formatu 83×115 mm w sztywnych okładkach (potem 79×110 mm w miękkich okładkach). Oprócz podstawowych danych personalnych (imię, nazwisko, imiona rodziców, data i miejsce urodzenia, rysopis) oraz zdjęcia zawierał m.in. rubryki, do których wpisywano numer PESEL, stan cywilny, zawód, miejsce pracy, zameldowanie, dzieci na utrzymaniu. Na dalszych stronach dowodu wpisywano m.in. takie informacje, jak np. fakt wydania tzw. książeczki walutowej, tzw. „karty zaopatrzenia”, powszechnych świadectw udziałowych itp. Potwierdzano także w dowodzie osobistym specjalną pieczęcią prawo do przekraczania granicy PRL-NRD, a później nową pieczęcią prawo do przekraczania granic państwowych w obrębie krajów tzw. „wspólnoty socjalistycznej”, wpisywano grupę krwi posiadacza dowodu oraz zaznaczano fakt zawarcia małżeństwa (do czasu wydania nowego dokumentu). Po upadku PRL obowiązek posiadania dowodu osobistego jest w Polsce nadal utrzymywany.

Dowody osobiste z okresu PRL i III RP wydawanych przed 2001

Po zakończeniu wojny obowiązek posiadania dowodu utrzymano. Była to 20-stronicowa książeczka formatu 83×115 mm w sztywnych okładkach (potem 79×110 mm w miękkich okładkach). Oprócz podstawowych danych personalnych (imię, nazwisko, imiona rodziców, data i miejsce urodzenia, rysopis) oraz zdjęcia zawierał m.in. rubryki, do których wpisywano numer PESEL, stan cywilny, zawód, miejsce pracy, zameldowanie, dzieci na utrzymaniu. Na dalszych stronach dowodu wpisywano m.in. takie informacje, jak np. fakt wydania tzw. książeczki walutowej, tzw. „karty zaopatrzenia”, powszechnych świadectw udziałowych itp. Potwierdzano także w dowodzie osobistym specjalną pieczęcią prawo do przekraczania granicy PRL-NRD, a później nową pieczęcią prawo do przekraczania granic państwowych w obrębie krajów tzw. „wspólnoty socjalistycznej”, wpisywano grupę krwi posiadacza dowodu oraz zaznaczano fakt zawarcia małżeństwa (do czasu wydania nowego dokumentu). Po upadku PRL obowiązek posiadania dowodu osobistego jest w Polsce nadal utrzymywany.

Serial "Nikogo nie ma w domu" – To był swego czasu bardzo popularny czechosłowacki serial. Z pewnością
można by go określić modnym i nadużywanym dziś mianem „kultowy”. Podobnie zresztą jak niezapomniana „Arabela”. „Nikto ne je doma” opowiadał o perypetiach dzieciaka, który zostawał sam w domu, kiedy jego mama szła do pracy. Jak można się łatwo domyślić, chłopiec pomimo usilnych starań „bycia grzecznym” zawsze w końcu ładował się w mniej lub bardziej poważne tarapaty.

Serial "Nikogo nie ma w domu"

To był swego czasu bardzo popularny czechosłowacki serial. Z pewnością
można by go określić modnym i nadużywanym dziś mianem „kultowy”. Podobnie zresztą jak niezapomniana „Arabela”. „Nikto ne je doma” opowiadał o perypetiach dzieciaka, który zostawał sam w domu, kiedy jego mama szła do pracy. Jak można się łatwo domyślić, chłopiec pomimo usilnych starań „bycia grzecznym” zawsze w końcu ładował się w mniej lub bardziej poważne tarapaty.

Bumelant – Terminem bumelant określa się osobę regularnie unikającą pracy - stałego zatrudnienia lub efektywnej pracy w swoim miejscu pracy. Tak mówi się o kimś kto jest leniwy i zaniedbuje swoje obowiązki. W PRL-u często posługiwano się tym pejoratywnym epitetem w państwowej propagandzie. Rząd PRL-u za pośrednictwem tego określenia chciał przenieść odpowiedzialność za trudności gospodarcze na anonimowe społeczeństwo. Na jednym z propagandowych plakatów z tego okresu widniało hasło: Bumelant to dezerter z frontu walki o pokój i silną Polskę (autor: Jan Tarasin, 1951); drugi znany plakat z tego okresu przedstawiał wylegującego się na trawie robotnika, a na pierwszym planie stała wbita w ziemię łopata z napisem Tu spoczywa bumelant.

Bumelant

Terminem bumelant określa się osobę regularnie unikającą pracy - stałego zatrudnienia lub efektywnej pracy w swoim miejscu pracy. Tak mówi się o kimś kto jest leniwy i zaniedbuje swoje obowiązki. W PRL-u często posługiwano się tym pejoratywnym epitetem w państwowej propagandzie. Rząd PRL-u za pośrednictwem tego określenia chciał przenieść odpowiedzialność za trudności gospodarcze na anonimowe społeczeństwo. Na jednym z propagandowych plakatów z tego okresu widniało hasło: Bumelant to dezerter z frontu walki o pokój i silną Polskę (autor: Jan Tarasin, 1951); drugi znany plakat z tego okresu przedstawiał wylegującego się na trawie robotnika, a na pierwszym planie stała wbita w ziemię łopata z napisem Tu spoczywa bumelant.

Tako rzecze porucznik Borewicz

Idzie Pan? - Funkcjonariusz milicji? Na wódkę? W biały dzień? W godzinach pracy? Z największą przyjemnością! Odcinek 18, Bilet do Frankfurtu

Harcertwo – Polski ruch społeczny i wychowawczy / pedagogiczny, będący częścią ruchu skautowego. Oparty na służbie, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Zasady postępowania harcerza wyznacza Przyrzeczenie Harcerskie i Prawo Harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica zucha i Prawo zucha.

Ruch harcerski sformalizowany jest w szereg organizacji harcerskich pracujących w kraju i poza jego granicami (wśród Polonii), w oparciu o powyższe zasady i unikatową metodę harcerską.

Za rok powstania harcerstwa przyjmuje się 1910, a właściwie okres między wrześniem 1910 (powstanie pierwszego zastępu) a dniem 22 maja 1911 (powstanie pierwszych drużyn), zaś za symbolicznych założycieli harcerstwa uważa się Andrzeja Małkowskiego i jego żonę Olgę Drahonowską-Małkowską. Istotę różnicy pomiędzy ówczesnym „klasycznym” skautingiem założonym przez gen. Roberta Baden-Powella a powstającym wówczas harcerstwem, Andrzej Małkowski ujął w słowach: harcerstwo to skauting plus niepodległość, aby podkreślić różnicę w ówczesnych priorytetach polskiego harcerstwa i światowego skautingu.

Obecnie zwykle nazwy harcerstwo używa się jako określenia polskiej wersji skautingu, często też (np. w filmach, literaturze) skautów z innych krajów nazywa się harcerzami, niemniej jednak istnieją duże różnice w skautingu w poszczególnych krajach i niekiedy uzasadnione jest rozróżnienie między harcerstwem i skautingiem.

Harcertwo

Polski ruch społeczny i wychowawczy / pedagogiczny, będący częścią ruchu skautowego. Oparty na służbie, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Zasady postępowania harcerza wyznacza Przyrzeczenie Harcerskie i Prawo Harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica zucha i Prawo zucha.

Ruch harcerski sformalizowany jest w szereg organizacji harcerskich pracujących w kraju i poza jego granicami (wśród Polonii), w oparciu o powyższe zasady i unikatową metodę harcerską.

Za rok powstania harcerstwa przyjmuje się 1910, a właściwie okres między wrześniem 1910 (powstanie pierwszego zastępu) a dniem 22 maja 1911 (powstanie pierwszych drużyn), zaś za symbolicznych założycieli harcerstwa uważa się Andrzeja Małkowskiego i jego żonę Olgę Drahonowską-Małkowską. Istotę różnicy pomiędzy ówczesnym „klasycznym” skautingiem założonym przez gen. Roberta Baden-Powella a powstającym wówczas harcerstwem, Andrzej Małkowski ujął w słowach: harcerstwo to skauting plus niepodległość, aby podkreślić różnicę w ówczesnych priorytetach polskiego harcerstwa i światowego skautingu.

Obecnie zwykle nazwy harcerstwo używa się jako określenia polskiej wersji skautingu, często też (np. w filmach, literaturze) skautów z innych krajów nazywa się harcerzami, niemniej jednak istnieją duże różnice w skautingu w poszczególnych krajach i niekiedy uzasadnione jest rozróżnienie między harcerstwem i skautingiem.

Godziny pracy kiedyś – Praca do 15, wolne soboty i niedziele. W niedziele wszystko pozamykane, łza się w oku kręci.

Godziny pracy kiedyś

Praca do 15, wolne soboty i niedziele. W niedziele wszystko pozamykane, łza się w oku kręci.