Szukaj
Plebiscyt Non Stopu
Najpiękniejsze moje lata, a co ciekawe, po 25 latach wszyscy wiedza o kim się mówi jak się wymieni Pet Shop Boys, Depeche Mode, Tina Turner, czy U2. Ciekaw jestem czy w 2038, ktoś będzie wiedział kto to Rihanna, czy Lady Gaga?
Don Henley - "The Boys of Summer"
Letni przebój z 1984 roku z łagodnym powiewem melancholii. Don Henley jest perkusistą, drugim wokalistą i współzałożycielem kultowego The Eagles.
Bad Boys Blue - "You're A Woman"
Odmieniony zespół do dziś koncertuje i wydaje kolejne uwspółcześnione wersje tego klasyka disco. Ale najlepiej wspominać oryginał!
Pet Shop Boys - "Domino Dancing"
Świetny muzyczny hit sprzed lat.
Pet Shop Boys - "Being Boring"
Jedna z nielicznych grup, która nie rozczarowuje z płyty na płytę niemal od 30 lat! Trzeci album z 1990 otwierał ten przepiękny utwór, który starszym słuchaczom przypominał o szaleństwach z młodości. A co Wy pamiętacie?
Thin Lizzy - "The Boys Are Back In Town"
Jeden z najlepszych kawałów glam-rocka, bez zbędnych cekin, pomalowanych twarzy i wygłupów na scenie. Po protu klasyka i szacun.
Sabrina - "Boys (Summertime Love)"
Numer, którego przedstawiać nie trzeba:) Nam wkuła się jednak na blaszkę polska wersja refrenu, która brzmiała: 'boys, boys, boys, Sabrina na golasa, boys, boys, boys, ma cyce aż do pasa':) Znacie jakieś inne przeróbki?
The Soggy Bottom Boys - "I Am A Man Of Constant Sorrow"
Piosenka z rewelacyjnego filmu braci Coen (Joel i Ethan). Sukces filmu i soundtracku zaowocował modą na odgrzewanie amerykańskiego folku lat 30. w nowoczesnej aranżacji (Parov Stelar, Kraak & Smack). Utwór jest nową stylizowaną na retro interpretacją klasyka z początku wieku i wykonaną przez fikcyjny filmowy zespół.
Soundtrack do kupienia w Pewex.pl:
http://pewex.pl/produkt/188025-o039brother-where-art-thou-soundtrack-country.html
Sabrina, właściwie Sabrina Salerno
Śpiewało się "boys, boys, boys" i każdy miał swoją wersję tej piosenki.
Hej hoo, niech wiruje cały świat!
Just 5 - polski boysband, który został założony w 1997 roku, a skład zespołu został wyłoniony na zorganizowanym castingu. Fonograficzny debiut płytą Kolorowe sny w 1997 roku okazał się sukcesem, sprzedał się w nakładzie 108 tysięcy egzemplarzy. Producentem płyty był Sławomir Sokołowski, polski producent muzyczny. Grupa stała się popularna wśród nastolatków i zdobyła wiele nagród, m.in. Mikrofon Popcornu dla "Najpopularniejszego zespołu 1997" roku, w 1998 roku w kategorii Popcornu "Przebój roku" za piosenki Gdzie nie ma róż i Kolorowe sny oraz nagrodę czasopisma młodzieżowego Bravo "Srebrne Otto" w kategorii "Najlepszy zespół 1997 roku”. Zespół dał przeszło 500 koncertów w Polsce. Ostatnia płyta boysbandu została wydana w 1999 roku i wkrótce potem grupa przestała istnieć. Wokaliści Bartosz Wrona i Grzegorz Kopala zajęli się solowymi projektami. Daniel Moszczyński jest liderem zespołu Wolny Band oraz wokalistą grupy Terminal (wykonującej metal progresywny). Warto odnotować fakt, że w 1997 roku, podczas koncertów w warszawskim klubie Colosseum i elbląskim Kazamaty, występ grupy poprzedzony został koncertami mało znanej wówczas w Polsce grupy 'N Sync
1 2 > ostatnia ›
« poprzednia 1 2 następna »