Trwa przetwarzanie danych
Sklep Pewex

Pewex

Szukaj


 

Znalazłem 5 takich eksponatów
Leonid Breżniew – Urodzony we wsi Kamienskoje w 1906 roku. Był politykiem i działaczem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, marszałkiem i I sekretarzem ZSRR. Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1931 roku wstąpił do partii bolszewików (WKPb). Ukończył Instytut Metalurgiczny w Dnieprodzierźyńsku, po skończeniu studiów pracował w hucie jako inżynier. W 1937 roku rozpoczął karierę polityczną, był kierownikiem wydziału, a następnie sekretarzem Komitetu Obwodowego. Przed 1941 rokiem został powołany do czynnej służby wojskowej. Podczas II wojny służył w aparacie partyjnym Frontu Południowego. Po zakończeniu wojny posiadał stopień  generała brygady, a w 1976 roku nadano mu tytuł marszałka ZSRR. Kolejno w latach 1945- 955 pełnił funkcje pierwszego sekretarza na terenie Ukrainy, Mołdawii i  Kazachstanu. Od 1957 roku był członkiem Prezydium Komitetu Centralnego KC KPZR.W 1964 roku w wyniku przewrotu pałacowego przejął władzę po Chruszczowie, najpierw jako pierwszy sekretarz, a od 1966 jako sekretarz generalny. Od 1977 roku był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSSR. Najważniejsze wydarzenia w polityce zagranicznej ZSRR w czasie rządów Leonida Breżniewa to: dążenia do osłabienia efektów zimnej wojny, układy rozbrojeniowe z USA, udział w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednocześnie interwencja zbrojna w Czechosłowacji (1968) i w Afganistanie (1979), groźba interwencji w Polsce  (1980-1981), sponsorowanie reżimu komunistycznego na Kubie i w Wietnamie, „eksport” rewolucji  do krajów trzeciego świata. W polityce zagranicznej stosował zasadę, którą określono jako „doktrynę Breżniewa” lub ograniczonej suwerenności - oznaczała ona możliwość interwencji zbrojnej do państwa z bloku komunistycznego jeśli tam zostały naruszone „podstawy ustroju socjalistycznego”. W polityce wewnętrznej czasów Breżniewa obserwujemy zatrzymanie destalinizacji,  rozwój korupcji i nepotyzmu, rozwój bezkarności skorumpowanych i niekompetentnych aparatczyków KGB, represje wobec decydentów (cenzura, inwigilacja, skrytobójstwa, szpitale psychiatryczne), decentralizacja KPZR. Pod koniec życia w coraz mniejszym stopniu uczestniczył w rządzeniu państwem, ze względu na rozliczne choroby. Zmarł w Moskwie w1982 roku, władzę po nim przejął Jurii Andropow, który ujawnił rozliczne afery i nielegalne interesy członków KGB.

Leonid Breżniew

Urodzony we wsi Kamienskoje w 1906 roku. Był politykiem i działaczem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, marszałkiem i I sekretarzem ZSRR. Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1931 roku wstąpił do partii bolszewików (WKPb). Ukończył Instytut Metalurgiczny w Dnieprodzierźyńsku, po skończeniu studiów pracował w hucie jako inżynier. W 1937 roku rozpoczął karierę polityczną, był kierownikiem wydziału, a następnie sekretarzem Komitetu Obwodowego. Przed 1941 rokiem został powołany do czynnej służby wojskowej. Podczas II wojny służył w aparacie partyjnym Frontu Południowego. Po zakończeniu wojny posiadał stopień generała brygady, a w 1976 roku nadano mu tytuł marszałka ZSRR. Kolejno w latach 1945- 955 pełnił funkcje pierwszego sekretarza na terenie Ukrainy, Mołdawii i Kazachstanu. Od 1957 roku był członkiem Prezydium Komitetu Centralnego KC KPZR.W 1964 roku w wyniku przewrotu pałacowego przejął władzę po Chruszczowie, najpierw jako pierwszy sekretarz, a od 1966 jako sekretarz generalny. Od 1977 roku był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSSR. Najważniejsze wydarzenia w polityce zagranicznej ZSRR w czasie rządów Leonida Breżniewa to: dążenia do osłabienia efektów zimnej wojny, układy rozbrojeniowe z USA, udział w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednocześnie interwencja zbrojna w Czechosłowacji (1968) i w Afganistanie (1979), groźba interwencji w Polsce (1980-1981), sponsorowanie reżimu komunistycznego na Kubie i w Wietnamie, „eksport” rewolucji do krajów trzeciego świata. W polityce zagranicznej stosował zasadę, którą określono jako „doktrynę Breżniewa” lub ograniczonej suwerenności - oznaczała ona możliwość interwencji zbrojnej do państwa z bloku komunistycznego jeśli tam zostały naruszone „podstawy ustroju socjalistycznego”. W polityce wewnętrznej czasów Breżniewa obserwujemy zatrzymanie destalinizacji, rozwój korupcji i nepotyzmu, rozwój bezkarności skorumpowanych i niekompetentnych aparatczyków KGB, represje wobec decydentów (cenzura, inwigilacja, skrytobójstwa, szpitale psychiatryczne), decentralizacja KPZR. Pod koniec życia w coraz mniejszym stopniu uczestniczył w rządzeniu państwem, ze względu na rozliczne choroby. Zmarł w Moskwie w1982 roku, władzę po nim przejął Jurii Andropow, który ujawnił rozliczne afery i nielegalne interesy członków KGB.

Stan Tymiński zakłada partię X – Stan Tymiński, zachęcony wynikiem wyborów prezydenckich w 1990, gdzie przeszedł do drugiej tury, eliminując m.in. Tadeusza Mazowieckiego, postanawia założyć partię "X" . Partia nie odniosła już tak spektakularnego sukcesu jak sam Tymiński w wyborach prezydenckich i w wyborach parlamentarnych uzyskała tylko trzy mandaty poselskie.

Stan Tymiński zakłada partię X

Stan Tymiński, zachęcony wynikiem wyborów prezydenckich w 1990, gdzie przeszedł do drugiej tury, eliminując m.in. Tadeusza Mazowieckiego, postanawia założyć partię "X" . Partia nie odniosła już tak spektakularnego sukcesu jak sam Tymiński w wyborach prezydenckich i w wyborach parlamentarnych uzyskała tylko trzy mandaty poselskie.

Partia – Ta nigdy nie zapominała o ludu pracującym miast i wsi

Partia

Ta nigdy nie zapominała o ludu pracującym miast i wsi


1