Szukaj
Bon towarowy PeKaO
Stosowany w okresie PRL środek płatniczy będący substytutem walut wymienialnych ważnym wyłącznie w wydzielonej sieci placówek handlowych (tzw. „sprzedaży towarów eksportu wewnętrznego”).Służył przede wszystkim jako narzędzie ułatwiające przejmowanie przez państwo deficytowych w okresie PRL walut wymienialnych, a także stymulował obrót w państwowym systemie eksportu wewnętrznego. Emitowany przez Bank Polska Kasa Opieki SA i wydawany jako namiastka walut osobom, które otrzymywały przekazy pieniężne z krajów tzw. II obszaru płatniczego (USA i Europa Zachodnia). Obywatelom polskim pracującym na rzecz polskich firm za granicą, bądź otrzymującym przelewy z zagranicy (wypłaty, spadki, darowizny, renty, emerytury itp.) w miejsce należnych im walut wymienialnych (prawdziwych dolarów, franków czy funtów) wydawano ich ekwiwalent w bonach.
W pierwszym okresie (lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte) zakazany był, i z początku restrykcyjnie karany, wszelki obrót dewizami, a (od stycznia roku 1960) waluty, które ludzie przetrzymali sprzed wojny, albo które przywieźli wracając z Zachodu – skupował państwowy bank wydając specjalne bony zamiast dolarów. Od lat 70. (okres rządów Gierka) na obowiązujący zakaz handlu walutami patrzono nieco łagodniej. W 1971 oficjalnie zalegalizowano handel samymi bonami.
Bony te służyły wyłącznie do zakupów w sklepach banku Pekao (później przekształconych w sklepy Przedsiębiorstwa Eksportu Wewnętrznego PEWEX). Drugą siecią sklepów była Baltona, przeznaczona dla marynarzy i rybaków, emitująca nieco inną wersję bonów dolarowych. W obu tych sieciach można było za walutę bądź za bony kupić najbardziej poszukiwane, zarówno importowane towary, jaki i krajowe. W sieci PEWEX sprzedawane były np. samochody, w normalnej sprzedaży dostępne jedynie na przydział lub po długim okresie oczekiwania. Zgodnie jednak z nazwą – eksport wewnętrzny – był to również sposób sprzedawania za waluty wymienialne towarów produkcji krajowej – np. w końcowym okresie PRL, kiedy większość towarów spożywczych można było kupić jedynie na kartki, posiadacze walut wymienialnych lub bonów dolarowych mogli towary, które były reglamentowane, kupić w sklepach PEWEX lub Baltony. Dotyczyło to wielu artykułów, od papierosów, poprzez alkohole, herbatę, kawę, proszki do prania, olej, aż po sprzęt RTV i samochody. Nawet mieszkania kupowane były za dolary lub bony. Dolar i bon dolarowy stał się bowiem wówczas drugą walutą PRL, gdyż szybko postępująca inflacja złotego utrudniała normalne rozliczenia.
W latach sześćdziesiątych bony (i dolary na czarnym rynku) kupić można było za 70–80 zł, a w siedemdziesiątych – za 100–150 zł, na początku stanu wojennego – za ok. 400 zł, tuż przed Okrągłym Stołem – za 7000–7500 zł, wreszcie w 1989 Leszek Balcerowicz ustanowił kurs 1 dolar – 9500 zł (wszystkie ceny sprzed denominacji, tzn. kurs Balcerowicza to równowartość dzisiejszych 0,95 zł). Handel walutami stał się legalny, a polska waluta wymienialna – bony dolarowe straciły rację bytu, a wkrótce po nich sklepy PEWEX-u i Baltony.
Przeciętna pensja w czasach PRL-u przeliczona według kursu czarnorynkowego wynosiła od 15 do 40 dolarów.
W końcówce lat 70. i w następnej dekadzie powszechne były gazetowe anonse typu „bony kupię” albo „bony sprzedam” często umieszczane przez handlarzy walutą. Ogłoszenia „z powodu wyjazdu bony kupię” – teoretycznie zupełnie bez sensu, bo poza PRL bony były bezwartościowe – eufemistycznie sygnalizowały gotowość kupna dewiz.
Bony były emitowane w następujących nominałach: 1 cent, 2 centy, 5 centów, 10 centów, 20 centów, 50 centów, 1 dolar, 2 dolary, 5 dolarów, 10 dolarów, 20 dolarów, 50 dolarów i 100 dolarów. Pierwsza emisja bonów nastąpiła 1 stycznia 1960 roku, kolejna w roku 1969 i ostatnia w roku 1979. Bony przed wydaniem (wprowadzeniem do obiegu) były dodatkowo na stronie rewersowej stemplowane przez kasę miejscowo właściwego banku (nawet wielokrotnie – np. trzech stempli różnych kas bankowych). Wyjątkiem jest ostatnia emisja bonów, kiedy w okresie schyłkowym zrezygnowano z ich ostemplowywania (można spotkać bony zarówno stemplowane, jak i nie).
Winnie Cooper / Danica McKellar - dawniej vs. dzisiaj
Danica Mae McKellar (ur. 3 stycznia 1975 w La Jolla) - amerykańska aktorka i matematyk. Znana z roli Gwendolyn "Winnie" Cooper z serialu "Cudowne lata".
Jest absolwentką matematyki na Uniwersytecie Kalifornijskim i autorką czterech książek z tej dziedziny.
Cudowne lata - amerykański serial nakręcony w latach 1988-1993. Serial liczy 115 odcinków. Serial pokazuje życie typowej amerykańskiej rodziny w latach 1968-1973 z punktu widzenia dorastającego Kevina. Uwielbialiśmy i uwielbiamy nadal:)
Bajm - "Piechotą do Lata (Opole '78)"
Zanim Bajm oznajmił, że wody nie ma na pustyni a Józek miał nieprzespaną noc poruszali się po polskiej scenie piechotą. Jednak doszli do wiecznego dla nich lata.
MC Sobieski - Powrót do lat 90-tych
Mimo, że straciłem wzrok, to przed oczami nadal mam kolorowe lata 90-te. Rowery BMX, filmy kung-fu na kasetach VHS czy słynne 90 sekund Andrzeja Gołoty to jedne z tych wspomnien, które na zawsze pozostaną w moim sercu.
Po więcej moich utworów zapraszam na mój kanał
www.youtube.com/mcsobieski
![Zestaw do rysunku - НАБОР ЧЕРТЕЖНЫЙ НЧ-8-2-04 – Zestaw do rysunku - НАБОР ЧЕРТЕЖНЫЙ НЧ-8-2-04
[Cena 2 ruble 20 kopiejek] - [ЦЕНА 2 руб 20 Коп]
Dwa identyczne zestawy do rysunku z lat 80: cyrkle i ołówki.
Brak kilku elementów jak np. "kluczk" do dociągania śrubek. Chociaż jakby dobrze poszukał to i trzeci komplet by się udało skompletować ;)
Świetnie się sprawowały przez lata szkolne, na studiach, ale wciąż w użyciu.](/uimages/services/pewex/i18n/pl_PL/201601/1453988443_by_soulmaster_3m_500.jpg?1453988444)
Zestaw do rysunku - НАБОР ЧЕРТЕЖНЫЙ НЧ-8-2-04
Zestaw do rysunku - НАБОР ЧЕРТЕЖНЫЙ НЧ-8-2-04
[Cena 2 ruble 20 kopiejek] - [ЦЕНА 2 руб 20 Коп]
Dwa identyczne zestawy do rysunku z lat 80: cyrkle i ołówki.
Brak kilku elementów jak np. "kluczk" do dociągania śrubek. Chociaż jakby dobrze poszukał to i trzeci komplet by się udało skompletować ;)
Świetnie się sprawowały przez lata szkolne, na studiach, ale wciąż w użyciu.