Szukaj
Joe Lando, aka Sully from ‘Dr. Quinn,’
Ma pochodzenie włoskie, rosyjskie i polskie. Jedyny syn i młodsze dziecko Josepha i Virginii Lando, ma starszą siostrę Kathy (ur. 1951). W 1979 roku, po ukończeniu szkoły średniej, wyjechał do Hollywood, gdzie podjął pracę w restauracji jako kucharz. Zgłosił na casting i otrzymał pierwszą rolę w serialu sci-fi Star Trek IV: Powrót na Ziemię (Star Trek IV: The Voyage Home, 1986). Pojawił się potem w serialu fantasy CBS Piękna i bestia (Beauty and the Beast, 1990) i kinowej komedii kryminalnej Lawrencea Kasdana Kocham cię na zabój (I Love You to Death, 1990), zanim zagrał postać Jake'a Harrisona w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1990-92). Potem znalazł się w obsadzie opery mydlanej CBS Guiding Light (1993). Sławę zyskał w roli szlachetnego Byrona Sully'ego, przyjaciela, potem życiowego partnera tytułowej bohaterki (granej przez Jane Seymour) w serialu CBS Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman, 1993-98), za którą w 1997 roku w Oklahoma City, w stanie Oklahoma odebrał nagrodę Brązowego Kowboja.
Nickelodeon Studios
Najlepsze amerykańskie miejsce lat 90-tych. Otwarte 7.06.1990 w Orlando na Florydzie w parku Universal Orlando Resort (park był wtedy pod nazwą Universal Studios Florida). Impreza z okazji otwarcia studia była huczna. Prowadzona przez Marca Summersa, prowadzącego słynnego w latach 80. i 90. teleturnieju Double Dare, zagrał zespół Perfect Gentlemen, jeszcze różne pokazy. W Nickelodeon Studios były kręcone super programy lat 90., takie jak teleturnieje np.: GUTS, Legends of the Hidden Temple (znane w Polsce z kanału Fantastic), Double Dare, seriale np.: Kenan i Kel, Klarysa wyjaśni wszystko, Świat Allegry (znane w Polsce, tak samo jak dwa teleturnieje z wymienionych, z kanału Fantastic). Na końcu zawsze była końcówka, która szła tak (zmieniało się to w zależności od programów):"Get the Picture is taped in front of live audience in Nickelodeon Studios at Universal Studios, in Orlando, Florida". To miejsce również organizowało wycieczki, gdzie można było "zobaczyć, jak Nick był tworzony". Podczas nich oglądało się, jak programy były tworzone, ba, nawet można było, ale poza wycieczką, być widownią. Wrócę do programu wycieczek. Można też było spróbować w smaku, naprawdę, słynny "szlam" oraz "Gak" oraz brać udział w pokazach w "Game Labie", gdzie różni szczęściarze byli oblewani szlamem oraz brali udział w zabawach. Każde dziecko lubiało tam być. We wczesnych latach 20. XXI. wieku studio zaczęło słabnąć, Nickelodeon traciło pieniądze, gwiazdy nie chciały lecieć do Orlando, pracownicy odchodzili, co skutkowało mniejszą ilością gości. Przez to najpierw Nick skrócił wycieczki do 40 minut, potem przedłużył je o 5 minut., a w 2001 roku zrobił aukcję rekwizytów z programów kręconych w tym miejscu. Nic nie pomogło, tracono kasę na utrzymanie studia. W latach 2001-2004 kręcono już ostatnie programy w Nickelodeon Studios. W 2004 studio zmieniło kolor na zewnątrz z pokazanego na zdjęciu na limonkowo-pomarańczowo-biały. To dawało nadzieję zwiedzającym, że zmieniają studio i je zajmują. W lecie 2004 roku nakręcono ostatni program w Nickelodeon Studios pod tytułem "Nickelodeon SPLAT". Potem były już tylko wycieczki. W 2004 roku Nickelodeon zapowiadał zamknięcie studia na forum dyskusyjnym. I tak się stało. 30.04.2005 roku Nickelodeon Studios zostało zamknięte. Po zamknięciu wszystko usuwano: znak nad końcem kolejki do studia, logo Nick'a: namalowane na budynku i przyczepione do jednego z budynków, słynny gejzer szlamu oraz plakaty na zewnątrz studia. Podczas usuwania rzeczy, chłopiec o imieniu Elijah przyczepił na fasadę kartkę z treścią: "My nigdy nie zapomnimy... NICKELODEON STUDIOS (1990-2005) - Elijah" oraz zdjęciem znaku prowadzącego do toalet, naprawdę. Pojawiło się to w czerwcu 2006 roku, a zniknęło kilka miesięcy później, w listopadzie. Ponad 2 lata po zamknięciu Nickelodeon Studios, otwarto Blue Man Group Sharp Aquos Theater. Jedynymi pamiątkami po Nickelodeon Studios są niektóre pokoje pomalowane w stylu Nick'a, ściana z wszystkimi programami nakręconymi tam, która jest w środku, kapsuła czasu pochowana 13 lat przed zamknięciem, która po zamknięciu została przeniesiona do hotelu Nickelodeon Suites Resort, powtórki programów kręconych w studiu oraz filmy na Youtube.
Chińska herbata Ulung
Podobna niedobra w smaku, złośliwcy twierdzą, że były to zmiotki ze stołu gdzie pakowano herbatę. Używano ją czasami jako domowy lek przy zatruciach, aby wywołać wymioty.
Piętka od chleba
Pamiętam jak za dawnych czasów, jak się wieczorem zgłodniało to nie szlo się na żadne kebaby ani hot-dogi na Orlen, tylko człowiek naginał pod piekarnię, gdzie po chwili zajadał się gorącym chlebem. Piętka była najsmaczniejsza!
VOX - "Bananowy Song"
Nie było większego letniego hitu niż "Bananowy Song" w pierwszej połowie lat 80 w Polsce! Grupa Vox wykonywała go gdzie się dało, nawet w trakcie występów legendarnego "Z tyłu sklepu" Kabaretu Tey. Vox za jeszcze z Ryszardem Rynkowskim.
Stanisław Janicki
Absolwent Wydziału Dziennikarstwa (specjalizacja filmowa) Uniwersytetu Warszawskiego (1955). Doktor nauk humanistycznych na UAM w Poznaniu (1998). W latach 1954-1959 był dziennikarzem "Żołnierza Wolności". W latach 1959-1970 Janicki pracował jako redaktor miesięcznika "Film", w latach 1970-1974 miesięcznika "Kino". Dzięki zdobytym wówczas kontaktom dość często zapraszany na członka jury festiwali filmowych. Był autorem cyklicznego programu TVP pt. W starym kinie. Był to najdłużej nadawany program filmowy w historii polskiej telewizji (od 1967 do 1999 r.). W latach 1972-1976 związany z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, potem przez 6 lat był pracownikiem Wytwórni Filmów Poltel, od 1983 wykładowca Wydziału RiTV Uniwersytetu Śląskiego. Od 1996 kieruje Szkołą Mediów Bielskiej Wyższej Szkoły Biznesu i Informatyki. Jest autorem audycji pt. "Odeon Stanisława Janickiego" nadawanych w radiu RMF Classic oraz współpracownikiem Kino Polska, gdzie prowadzi program "Seans w Iluzjonie", w którym tworzy obszerne wprowadzenia do filmów z lat 20., 30. i 40. XX wieku emitowanych na antenie stacji.
Zajmuje się problematyką braci polskich. Od 22 maja 2011 jest prezesem honorowym Stowarzyszenia Szlak Braci Polskich.
Jane Seymour
Właśc. Joyce Penelope Wilhelmina Frankenberg (ur. 15 lutego 1951 na przedmieściu Londynu (Hayes, Hillingdon) - brytyjska aktorka.
Przodkowie jej ojca Johna Frankenberga, z zawodu lekarza położnika, zmarłego w 1990, pochodzili z Polski i Niemiec, byli Żydami. Dziadek aktorki pochodził z Płocka. Matka, Mieke Frankenberg (ur. 30 stycznia 1914 w Deventer, zm. 3 października 2007 w Middlesex), była holenderską pielęgniarką, w latach II wojny światowej pracującą w Indonezji, później więźniarką japońskiego obozu jenieckiego, gdzie przyszło jej nieść pomoc rannym w skrajnie trudnych warunkach (m.in. brak lekarstw). Po wojnie osiadła w Anglii i wyszła za mąż za Johna Frankenberga, z którym oprócz córki Joyce (późniejszej Jane Seymour) miała jeszcze dwie córki.
Francja ma wieżę, my zaś mamy Spodek!
Spodek ląduje zawsze zawsze tam, gdzie w czasach PRL-u. Piękny widok na miasto Katowice.